کلاه حصیری
مردم در دهه 1940 میلادی به کلاه های آفتابی علاقه مند شدند جنس این کلاه ها از حصیر و الیاف طبیعی بود و بعدها به مرور زمان در جنس ها و طرح های مختلف تولید شدند. این کلاه ها به دلیل دارا بودن لبه بلند در حدود 4 تا 7 اینچ در فصل تابستان پرطرفدار شدند و مانند یک سایه بان از صورت ما در برابر پرتوهای آفتاب محافظت می کنند. به همین دلیل استفاده از کلاه حصیری بهترین انتخاب جهت پیاده روی و قدم زدن در کنار ساحل و دریا می باشد. به کار گیری از این کلاه در زمین های کشاورزی جهت ممانعت از آفتاب سوختگی زیاد می باشد. همچنین این کلاه بسیار مناسب جهت عکاسی در طبیعت و فرمالیته عروس خانم ها می باشد. کلاه های آفتابی در مدل های مختلف زنانه و مردانه تولید شده اند که برای زنانه در رنگ های مختلف و با پاپیون و گل های مختلف طراحی و تعبیه شده است و برای مردانه در مدل های کابویی و لبه برگردان.
کلاه حصیری یکی از انواع کلاههای سنتی ایران است که از روی حصیر بافته میشود. این کلاه ابتدا در مناطق شمالی و شمال غربی ایران، به خصوص در استان گیلان، مورد استفاده قرار میگرفته است، اما امروزه در سراسر ایران و حتی در برخی کشورهای دیگر نیز مورد استفاده قرار میگیرد.
بافتن کلاه حصیری نیازمند مهارت و تجربه زیادی است و به علت ویژگیهای خاص حصیر، کلاه حصیری دارای خواص سرد کنندگی، ضد عرق و خشک کنندگی است که آن را به یک انتخاب عالی برای فصول گرمای سال تبدیل کرده است.
کلاه حصیری، بافته شده از حصیر نرم و کشیده شده است که از گلاهی به نام “لی” تهیه میشود. برای تهیه کلاه حصیری، حصیر نرم در آب خیسانده شده و سپس برای خشک شدن آن به آفتاب گذاشته میشود. پس از خشک شدن حصیر، با استفاده از الیافی که از آن جدا شدهاند، مواد پایه برای بافت کلاه حصیری تهیه میشود.